روش هاي جديد استخراج اسانس، گزينه هاي جديدي را در روغن هايي كه قبلا هرگز در دسترس نبودند را ارائه مي دهند. همراه با تقطير هاي سنتي بخار آب و فشار دادن سرد، اندكي اطلاعات براي علاقه مندان مي تواند طيف وسيعي از انتخاب ها را در زمينه انتخاب روش استخراج روغن و انتخاب دستگاه تقطير فراهم كند.
كدام روش با دستگاه تقطير بهتر است؟ آيا عرقيجات با عطر بيشتر بهتر است يا آنها كه ارزش بيشتري را به لحاظ آروماتيك داشته باشند؟ به نظر مي رسد كه توليد اسانس، در كنار اينكه يك علم است، يك شكلي از هنر نيز مي باشد.
ارزش روش هاي جديدتر پردازش روغن به ميزان زيادي وابسته به تجربه افرادي كه عمليات با دستگاه تقطير را انجام مي دهند و همچنين كاربرد مورد نظر محصول نهايي است. هر روش اهميت خاص خود را داشته و جايگاه خود را در ساخت اسانس هاي با درجه آروماتراپي مختلف دارد.
تقطير بخار و تقطير آب
تقطير بوسيله دستگاه تقطير بخار، شايع ترين روش توليد اسانس، شامل هدايت جريان بخار به يك محفظه نگهداري مواد خام است. بخار سبب ايجاد حفره هاي كوچك حاوي اسانس روغن مي شود.
سپس روغن توسط بخار به خارج از محفظه و به يك خنك كننده سرد منتقل مي شود، كه در آن بخار دوباره ميعان مي شود. (تقطير آب، فرآيند مشابهي است كه در آن ماده گياهي جوشانده مي شود و بخار حاصل از آن جذب و متراكم مي شود).
سپس روغن و آب جدا مي شوند. آب، كه به عنوان يك “هيدروسول” نامگذاري مي شود، مي تواند حفظ شود زيرا برخي از اسانس گياهان را در خود دارد. براي مثال، هيدروسول گل رز معمولا به خاطر خواص آنتي سپتيك خفيف و تسكين دهندگي خود استفاده مي شود و همچنين داراي عطر دلنشيني است.
عوامل متعددي كيفيت نهايي اسانس روغن را تعيين مي كنند. به غير از خود مواد گياهي، مهمترين عوامل عبارتند از زمان، دما و فشار و كيفيت تجهيزات تقطير. اسانس هاي روغن محصولات بسيار پيچيده اي هستند، هر كدام از آنها گاهي از صدها مولكول متمايز تشكيل شده اند كه با يكديگر تركيب مي شوند تا عطر و خواص درماني روغن را تشكيل دهند.
برخي از اين مولكول ها ساختارهاي نسبتا ظريفي دارند كه مي توانند تحت شرايط محيطي نامطلوب تغيير يا تخريب شوند. بنابراين، همانطور كه با صبر و حوصله، مي توان يك وعده غذاي خوب و دلپذير را آماده كرد، اكثر روغن هاي باكيفيت از يك پروسه طولاني و آهسته (پخت و پز) بهره مي برند.
دماي اتاق استخراج نمي تواند بيش از حد بالا باشد، چرا كه باعث مي شود برخي از اجزاي روغن تغيير كرده يا نابود شوند. همين امر براي فشار محفظه نيز درست است. براي مثال، اسطوخدوس نبايد در دماي بيش از 245 درجه فارنهايت و فشار بيش از سه پوند در هر اينچ مربع (3 psi) قرار بگيرد.
درجه حرارت و يا فشار بالاتر باعث ايجاد يك بوي تند مواد شيميايي بيشتر نسبت به مواد گياهي شده و موجب كاهش اثرات درماني روغن مي شود. همچنين، دوره استخراج بايد براي يك دوره زماني مشخص ادامه يابد تا همه عناصر روغن از گياه خارج شود، زيرا بعضي از آنها سريعتر از سايرين آزاد مي شوند.
با وجود نقاط ضعف اين روش پردازش، درجه حرارت و فشار بالا اغلب براي توليد مقدار زيادي روغن در يك دوره زماني كوتاه استفاده مي شود. اين روغن ها معمولا براي استفاده در توليد مواد آرايشي و غذاهاي فرآوري شده استفاده مي شوند، اما گاهي اوقات به مصرف كنندگان نهايي به عنوان اسانس هاي روغن براي استفاده در آروماتراپي به فروش مي رسند.
اين روغن ها ارزان تر هستند، اما داراي ارزش درماني كمتري هستند، و تفاوت زماني آشكار مي شود كه عطر آنها با هم مقايسه مي شود.
فشار دادن سرد
در نهايت، روش مبتني بر فشار سرد با استفاده از دستگاه روغنگيري براي بهره برداري از دانه هاي روغني و روغن پوست مركبات در دسترس مي باشد. براي ميوه هايي مانند: برگاموت، پرتقال، ليمو يا دانه هاي روغني و امثال آن. اين روش به سادگي با حرارت دادن در حدود 120 درجه فارنهايت و اعمال فشار براي استخراج روغن كار مي كند. در صورت وجود هر گونه تغييري در حالت اوليه روغن، اين روغن مركبات رايحه هاي شاداب، تازه و پرانرژي خود را مانند ميوه حفظ مي كنند.
هفت سوال برتر در مورد دستگاه CNC قسمت اول
روغن كشي با دستگاه روغنگيري و ديگر روش ها
چه زماني از دستگاه CNC پنج محوره استفاده كنيم؟
فرآيند استخراج روغن با دستگاه روغنگيري
دستگاه CNC ، بهترين انتخاب براي فروشگاه شما
همه چيز درباره دستگاه CNC (بخش دوم)
همه چيز درباره دستگاه CNC (بخش اول)